Светлината се лизгаше од левата на десната страна и пак се враќаше назад во согласност со ритамот на звукот што го произведуваше некаков спој на неонката над мене и ја распаруваше тишината удирајќи ме во темето со тежина на олово.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Скокна од креветот: ноќта пулсираше со ритамот на неговото срце...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)