Земанек стоеше отстрана и гледаше во мене стрештено, како кога бевме на насипот со пругата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Фискултурецот дуваше низ носот и со крајни сили се воздржуваше да не ме отепа; ќелата му беше вжарена, како во џипот, под оревот, крај насипот со пругата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)