„Тој лом со природата е на страната на жената, а присилната активност на мажот во крајна консеквенца не е ништо друго туку подвоен обид трауматската дупка од тој расцеп одново да се затне.” (Славој Жижек) Антигона, значи, а не фантазмот на библиски пророк, е вистинскиот узор за модерната интелектуалност.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во дваесеттиот век фотографскиот поглед е изедначен со природата, дури фотографската слика се смета за пореална од самата реалност. okno.mk 55
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Над нивните глави, на небото често бучеа авионите, одоздола можеше да се почувствува тресењето на земјата од тропотот на возовите и камионите што се движеа по мрежата на железничките линии и автопатиштата, и челичните и цементните краци на индустриските гиганти сè повеќе ги проголтуваа, а само од преживеаните соседни шуми птиците од фармите и другите живи суштества, кои ги исполнуваа бавчите на семејството Адам, беа еден вид природна заштита за да не се скине папочната врпца на човекот со природата и нејзините мистерии.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Обрезан, се соочи со природата
мајката, морето, Марија младата
се возбуди горешто
ко огледало блескотна обелискот
од искон создаден
во него, близнак
се преслика бесконечноста
о, срцето на немоќта
ритамот и смртноста -
опсцената, ласцивната
обелискот се вивна
во интимниот кат, во еонот
од похота по постоење
со вродена моќ и смисла
да биде
проблесок на еросот
нишан - алхемија
трепетно писмо
меѓу човекот и космосот
веда устремена кон небесната матка
за да го одрази идеално
недопирливото
овоплотувајќи се себеси
сѐ
она кое не се прикажува
но може да се види
со голо око
створителу
Куросе.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Сето ова е направено така за да не создава никаква дисонанса со природата што го обликува.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)