Сѐ уште не сум видел некој од режисерите, уште помалку од директорите, од уметничките директори на театрите, да ја изартикулираат (па нека биде тоа и во пропагандниот материјал) причината поради која театрите ни се полни со претстави работени по делата на Шекспир, Брехт, Жари, Лем, Гловацки, Тарантино.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ова нема врска со претставите од типот на гладијаторските спектакли.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)