Питите ѝ одеа малку потешко. Ама со годините и времето научи да го стегне кр’нгот и в раце да го заигра сукалото под кое добро измесеното тесто се сучеа кори за пита со пресул, со праз, со кастици, со кромид и свинско пржено, пита со тиква, со урда и праз, со коприви, со корки мешани со урда и јајца... сучеше и кори за бурек плескан со по четири или пет кори со урда, сирење, бурек виткан окол-закул со сирење и кори за бурек - плетениот...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Пиеја зашеќерено варено вино со цимет или со црн пипер што самите го правеа, јадеа домашни пити со праз или со изварка што ги замесила нечија баба, понекогаш некој ќе донесеше и лути домашни свински колбаси, мезеа руска салата од зимниците на нивните мајки и прво дискутираа со саати, за на крајот да завршат со свирка.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Можеше да стане угостител и да држи кафеана со македонски специјалитети кои денес се нудат, како расолница со сечкана сува пиперка, растриен компир со праз, исто таков грав, бакардан со и без сирење, пиперки со урда и тие некои живи салати во качиња и буренца... на децата им се збоктисуваа, зашто се вртеа сѐ истите и истите, па можеби затоа ни денес не одат по кафеани.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Нејќам со компири, туку месо со праз.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Појди кај мене дома и речи: „Ме прати Арсо, се пишманил, нејќе за ручек месо со праз, туку месо со компири.“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Е, Спирко, компирко! Какво месо со месо!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ЧЕТИРИНАЕСЕТТА ПОЈАВА АРСО
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Не со компири, туку месо со праз. Не, згрешив: не месо со праз, туку со компири... Месо со... месо... (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
СПИРО: Арно. Туку, како беше за ручекот да не згрешам; не месо со праз, туку со компири...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Така, така, згрешив Спиро. Не месо со праз, туку со компири.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
— Месив зелник со праз, вели, или да ти сварам кафе?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Имаш праз? - Јас праз? Што ме мислиш ти мене? - Маслинките одат со праз.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)