со (предл.) - пот (имн.)

На Мусли бег и пазувите и папокот му се наполнија со пот; грашки пот му избија на челото, на лицето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Молчеше, се мачеше да дише што потивко и се вслушуваше. Челото му се ороси со пот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не се чувствуваше најдобро. Беше изморен од претераното напрегање, на грбот го чувствуваше студенилото од кошулата натопена со пот, а и нозете му беа мокри од снегот што му се истопи по чорапите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сонцето се извиши високо над Беласица, припечувајќи силно и заливајќи им ги лицата со пот.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
— Успокојтес, успокојтес, вели Никита Сергеевич, му свети јајчестата гола глава, обросена со пот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пареата се фаќа за мене, се меша со потта моја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се фаќаше во орото на свадбата и играше, скокаше до распаѓање; кошулата неколку пати му се натопуваше со пот и му се сушеше; го сучеше орото, а луѓето притрчуваа со плоската пијалок, му ја пикаа в уста и му ја гасеа жедта.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во ноздрите ми се стврднуваше врел воздух.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стравочудебното село било куп човечки седалки од кал и со сламени или 'ржени покриви, некои од тие куќи дури и без прозорци и бездруго однатре со залостени врати зад кои ноќе над заспаната челад бдеел домаќинот со секира, со вила или со прешилест чекан за кршење камен ослушнувајќи ги шумовите и стрелушејќи се од душите на мртовците и од арамиите или од организираните одметници на распашаните глутници на башибозукот и на аскерот што станал безредие во безредието на пеколот ширум по вилаетот и исто толку по осоговските масиви на кои некогашниот деспот Оливер мислел дека ќе е исто толку вечен колку што е и господ во заблудените срца на луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никола спомена болест што доаѓа кога човек ќе се најде под игли на темнолилав дожд среде планина, нешто што е и мраз на коските и срам на слабост во месото, но јас, како да не сфаќав за кого се говори, не прашав какво име има таа болест и која света трева ја извлекува со пот од болниот, ти велам: бев само сам, самјак, осаменик, се грчев под тежина и се сеќавав на жената што ме најаде или се обиде да го стори тоа пред да ѝ го видам грбот во отворената врата на собата во која се влегуваше преку чардак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некогаш достоинствениот дворјанин со меч на појасот и крст во срцето градел свој молитвен дом со крв и со пот на гладни шутраци, сега пред тој манастир со име Гаврил Лесновски ја пречекале дружината десетина мажи, и самите темни и суви; мислиш дошле оддалеку да стојат пред стара и крива дудинка и да го наслушнуваат умирањето на зимата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нероден Петко се начумери. Закашла. Така стоејќи со неопределен поглед, како да го јавнале две тешки планини, челото, разгораштеното тело, му се нагроздија со пот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Така стоејќи со неопределен поглед, како да го јавнале две тешки планини, челото, разгораштеното тело, му се нагроздија со пот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Многупати на анџијата ќе му истуреа цела вреќа стока само за неколку кила ракија и вино. А и зошто да не? Таа не беше со пот заработена и со крвава мака спечалена.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Арно ама, секој од нас има бујна и млада невеста, чиишто плеќи и раменици се свикнати на тежок товар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Волјата за работа им папсувала, а стравот, не заморот, ги оросувал со пот нивните опалени чела.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меле, како воденица со малку вода. Лицето му е со пот обросено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Гледаме „тројца писари, а сите тројца заедно имаат две раце“, гледаме накази и чудесија, момче „прекриено со пот од бела крв“, застрашувачки суштества од морските длабочини и небески височини, цела една низа на „фасцинирачки пореметувања“. Arcimboldo inverno 232 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Стравичното“, „стравичните авантури“, она необичното и чудно се халуцинаторни теми на германскиот дрворез помеѓу 1570 и 1630-та.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога ја погледна беше жешка и оросена со пот, на чаршавот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)