со (предл.) - полата (имн.)

Потоа со полата на палтото си го избриша лицето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ја пикна раката и ја покри со полата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Нумо ја вади од џебот изабената лажица, ја брише со полата, ја удира од коленото и седнува до Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
— До го чујме! — одговори Андон, чистејќи ја берданката со полата од волнената сакма што ја донесе чорбаџијата Стеван.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко се забриша со полата од гуната и стана да ја донесе софрата, но Митра притрча и му ја зеде од раце: — Ииии, браче! Ами кој ќе чуе ка ќе рече! На Митра Сукалова деверите ѝ а клаваат синиата!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)