со (предл.) - опаш (имн.)

Нашата коза го прифати погледот на Сталин, започна да подигрува со опашот, сакаше да се ослободи од јажето со кое ја држевме врзана околу вратот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Роско замавта со опашот божем ме разбра, а јас пак му реков: - А ако не го спобркаш зајакот, ти си обично куче.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Мавта со опашот и ги лиже сувите раце стиснати на решетките.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе мавтам грациозно со опашот, елегантно, како лебедова симфонија.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но китот си е кит, со опашот и мава и гали...
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)