со (предл.) - опавче (имн.)

Замавнало маченцето со опавчето и ја соборило мувата на земјата. Потоа со ножето ја згазнало.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Телето само тупка со копитата, врти со опавчето, ко ѓаволско врапче мрда со опавчето и ја шиба кравата во вимето. А вимето празно, не се полни без пасење.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одговорот беше едно игриво помрднување со опавчето и едно сосема поинакво отскокнување назад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)