со (предл.) - оков (имн.)

Оној тогаш уби мирно, без возбуда, со окови на мртвите крилја, влезе во црниот затворен автомобил.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А таа, стегната во неговата узенгија, се молеше, колку за да го заузда стравот, толку и на пусија, иако со окови на нозете: „Господе златен, да биде ќерка, те молам!
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)