со (предл.) - обетка (имн.)

Ако не знаеше дека треската трупа врз мене црни парчиња мраз на ноќта во која еден човек стана факел, можеше да знае дека торбата во моите раце е на тој Онисифор со обетка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доколку напладне се одмориме и доколку се најдеме близу до царскиот друм, ќе чекаме да се стемни. Тешко некој ноќе да нѐ нападне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ноќта дошла побрзо отколку што очекувале, онаа ноќ бескрајно моќна да ги сокрие арамиите, заљубениците и грчот на животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога Онисифор Мечкојад испратил стројник со јаболко кај татко ѝ на некоја Донка, домаќинот се согласил да ја омажи ќерката зашто мислел дека ја бара миленикот на игуменијата Минодора, Онисифор Проказник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Страста на човекот со обетка на увото јурнала со сила на шарпланинец кога ќе сети дека стадото му го демне волк.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така почнало и продолжило кога Онисифор со обетката сакал сосила да му ја одвлече од олтар невестата на имењакот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На испуканото небо висеше смрзната сенка од вчерашната зима.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Меѓу нас не беа покојните Дмитар-Пејко, Јане Крстин, Пеце Дановски и Неделко Шијак, и ни свртеа грб Васко Тушев, Круме Арсов, Осип Сечковски, Трипун Караѓоз и свирачот на шупелка Цуцул Мицковски (го видов - ја влечеше без збогум по себе запрегата), и беше и не беше со нас Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Онисифор со обетка на увото не е далеку.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Останаа уште триесет и четири запреги, без бегалецот со обетка - еден терач помалку од таа бројка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А ти, Онисифоре со обетка? Да го излапаме сиот добиток до Лесново, тоа ли? - Тоа...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Молкнаа. Сега и ловците, како и другите, стоеја пред своите двоколки со едно воле или со ѕевгар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Што сакаш ти, Онисифоре? Кажи веднаш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можело и од подалеку да се види дека е погрд од својата вчерашна грдост, онаков - ненаспан и недоверлив, повеќе со намера да предизвикува отколку да заштитува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никој не се свртел да му ѕирне в очи на другиот Онисифор, на оној со обетка на увото, зашто никој и не очекувал тој да се спротивстави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад него стоел неговиот шестгодишен син со обетка на левото уво; косата, како и кај таткото, почнувала од веѓите; уште некоја година и од ушите ќе му пробијат влакненца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Знаеш, батко Онисифоре, дека сум на твоја страна. Остави ме. Болен сум.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никој ништо не им кажа, никој не им дојде, пријателски и мислителски да ги измери со очи: не изеле толку фурни леб за да го фатат бегалецот со обетка на уво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И слушаме: во градот има многу просјаци и има многу црни војници, со обетки на ушите и на носот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)