Но в утрини мошне рано Тргнуваќи пеш кон градот Чувство мрачно во мене се збрало Лажен призрак вчерашното било Сето волшепство од вчера се скрило Нигде човек, толпа на плоштадот Никому ни добро утро, ни здраво Нигде луѓе со марионети Нигде сликари, ниту портрети Ниту какви било други марифети Само тажен, тажен изглед на градот. 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Тук одеднаш пред себе гледам Не знам чинка ил стварност беше Сликари платна оптегнале сегде Пејзажи красни пред очи се шират Љубопитна толпа крај себе збираат Разно-разни вешти портрети, па Забавувачи со марионети овде-онде тезги со секакви книги Аристотел, Набоков, Сартр Чиниш си на Мон Мартр.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)