со (предл.) - магаре (имн.)

Додека копачите мислеа што да се стори со влечењето на земјата горе, човеков им вели: „Кај Гадафи, во Либија, кога копаат бунари, кофата со земја ја влечат со магаре!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко му се намурти и додаде: - Мојот Марко Крале делел мегдан со магарето и си ја повредил раката. Така и ти треба, расолко еден.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Скоро сите нови попови одеа со магарето (за да изгледаат сиромаси) по селата и од куќа на куќа прошетуваа — за нов поп, а селанките ги даруваа што имаа: брашно, волна, јајца, кокошки, некој побожовен чорбаџија им аризуваше по некое јагне или jape, од кои на попчето после му се правеа булучка, ако немаше и свои по стотинадвесте глави, та со испросените се намножуваа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Помина случајно дедо Петко со магарето товарено дрва пред него и тој со една ластегарка на плеќите и фатена со двете раце од назад и речиси од тукутака, колку да ни проговори, ни рече: - Што правите тука бре обесеници?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во време вршење, грмна од ведро небо... Вршиме кој со што нашол: некои ги чукаат снопчињата, некои пак спрегнале крава со магаре.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема да одиме Долно мало по поп, — изговори Доста и продолжи: — А велиш, го виде и Крлето со магарето ?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По патот зад куќите слегуваа селани со магариња натоварени со плочи што ги вадеа од планината, а кои служеа за поплочување на градските дворови.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)