(Дали ваквиот тек на размислувањето всушност посакува да ме наведе на заклучок дека и во случајот со исчезнувањето на Загорка Пеперутката ќе уследи сличен крај?)
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Со исчезнувањето на дејството дрогата може да предизвика лоши соништа.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Навистина сметав: ако ги потврдам како сериозни наодите на Пачев во врска со исчезнувањето на Пеперутката ќе значи дека сум се сложил со неговиот заклучок дека случајот треба да мирува додека самиот од себеси не се разреши.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Меѓутоа, генерацијата југословенски амбасадори која заминуваше во 80-те години на минатиот век на највисоките дипломатски мисии и на која припаѓав со своите четириесетина години, заминуваше кога сите идеали врз кои почиваше федерацијата, со исчезнувањето на нејзиниот творец Јосип Броз Тито, тивко се губеа, остануваше само по некоја трошка од тие идеали, која најмногу се откриваше во неврзаните земји, кои веруваа повеќе во Југославија во тие времиња отколку самите нејзини жители во неа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)