со (предл.) - друго (имн.)

Ќе беше позабавно, времето не ќе се развлекуваше, или да се занимавам со друго во оваа здодевност? Со што друго? се праша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Се работи за тип на текст во кој она што досега се нарекуваше филозофија, со помош на логичкото или научното или поетското или естетското, ќе може меѓусебно да се преведе (како превод не ја подразбирам едноставно транспарентната еквивалентност), едно со друго цврсто да се поврзе (greffer) или едно со друго да се спои, па така овие споеви дозволуваат тоа да се препознае и во текстот, во денешниот, не во модерниот текст.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но во тој момент, самиот тој беше преокупиран со друго.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па ми го позема фенерот и почекува и јас да слезам, Кледот е полн со бочви, со качиња сирење и маслинки, со вина и со друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)