со (предл.) - двоумење (имн.)

Или, кажи ми ти другар“, наеднаш без причина се вознемири Таша, „мајката пред својот син во какво небрано лозје ќе се најде ако мора да објаснува дека таткото можеби веќе и не постои.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во расветлувањето на тајната, што не беше спремна да ми ја открие, не ми помогна многу ни прашањето што уследи, бидејќи и тоа беше исполнето со двоумење: „За да можеш да се наречеш нечиј син зар не е поважно да бидеш сигурен дека таткото ти е спремен да те прифати?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Забавено и со двоумење ги бараше клучевите од ковчезите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И сѐ така: со двоумење. Гледајќи му ја нерешителноста, жена му на Мил еден ден му рекла: „Не пишмани се...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Имаш ли некаква корист од мене, кажи ми старче? – со двоумење во погледот прашуваше Еразмо.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Човек не може да заспие од нив. Сами ти се пикаат пред цевката, - рече Претседателот скришум и со двоумење посегнувајќи кон лагата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)