Дождот навистина упорно ги поливаше шофершајбните, додека конечно успеа да го извлече автомобилот на булеварот „Јане Санданаски“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- „Има ли моменти од животот би ги петрифицирале, скамениле, кој дел од животот би го секцирале или избришале со гума за бришење?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Куќите, црквата, дрвата – сѐ е избришано, како со гума.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Пајтончето прусаше по патот, потсвирнуваше со гумите на свиоците и поткашлуваше со моторот на угорниците.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Долу, под балконот, летувачите веќе се врвчеа - кој со торба, кој со душек, кој со гума, кој со чадор, кој со топка - сите по шорцеви, со апостолки меѓу прстите на нозете и снежни шапки на главите, жените носеа шарени блузи без ракави, а мажите еднобојни маички со тесни прерамки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Две дебели лимузини, со гумите од едната страна по тротоарот пред сѐ уште ненаселените згради, а од друга страна по калта на идниот тревник – завртеа на десно и мешлесто тетеравејќи се, се изгубија во мракот и го оставија на чкрипавото цимолење на бришачите, сред пустата темнина на облакодерите без станари.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)