со (предл.) - грмушка (имн.)

Го зеде Филип Хаџиевски и го скри во една грамада камења, покриена со грмушки.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа стрмнина некаде беше обрастена со грмушки, а некаде имаше по некој стар даб.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Се тетерави по стивнатото боиште Константин со товар на грбот, ѕвечаво бладање на човек пред свој крај, се судрува со грмушки и се сопнува на трупови. Збива и пцуе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)