со (предл.) - визит-карта (имн.)

Не. Ќе одговори со визит-карта. Жената помирливо склопува раце, собира раменици.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Не, се нервира Никола, со визиткарта ќе му одговориме...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Желбата да одговори со визиткарта посилна е од болката во крстот, од староста, од сѐ.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Никола исто се напрега, се мачи да се сети кој е овој што му честита Нова година - со визиткарта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се наведнува до мажот. - Со визиткарта, шепоти Никола.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)