со (предл.) - ветер (имн.)

Зад мене шепоти Караџица. Голем, гласен кос на слива се довикува со ветерот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ох, не можам ниту да опишам колку прекрасно е таму, горе на небото, со ветерот што минува крај мене и ме носи како пердув.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја чувствувам твојата болка без рана, изгазените мечти, прекинатиот лет, растуреното гнездо и надежните соништа одвеани со ветрот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Патник што нема ни пат ни цел и со ветровите спие.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Црни рапави кори – шупливи инструменти населени со ветрови и ноќни птици.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Надвор врнеше дожд со ветер кој удираше по џамовите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)