ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Вистина, Хегел никојпат не го идентификувал овој дух со бога, туку и бога го потчинувал нему.

- Билет за царството небеско... билет за рајот... - И што со Бога?

Затоа и атеистите од романите на Достоевски, излегувајќи од потсвеста во борбата со Бога, посегнаа по црковните сакрални објекти, на нишан беа иконите, фреските...

Во Антиохија, не можејќи веќе да издржи, му се развика дека човек не треба да се придржува кон Мојсеевиот закон или да биде обрежан како Евреин за да се помири со Бога, туку дека може да се спаси само преку спознавање на својата грешна природа и верата во Христа.

Сите благословени од бога ќе дојдат ваму, да ни се придружат, Алал да ви е, рисјани! Со бога напред!“

Така почнав да се делам со Бога: Долу го нема, а горе не го гледам.

Во времето кога неговите сонародници и современици изворот на лудилото го толкуваат со влијанието на божицата Хера или пак со богот на војната Арес, еден од учениците на Хипократ запишува дека ни светли ниту пак темни сили го предизвикуваат лудилото, туку само нашиот мозок е она што нѐ прави “луди или делирични, ни внесува ужас и страв”.

Неколку века подоцна, Аретаеус од Кападокија, во делото „За причините и знаците на болестите“ вели: „Пациентот може да замислува дека има земено друга форма од својата, некој верува дека е врапче, петел, или земјена ваза; друг дека е Бог, оратор или актер кој го држи жезлото на светот; некои плачат како новороденчиња и бараат да бидат држени в раце, или веруваат дека се зрно синап и постојано треперат од страв дека ќе бидат изедени од кокошка.“

Тогаш и јас многу се уплашив. Си велам: сега и попот е скаран со бога и никој никому не му верува.

Да се сретнеш со бога. Ама и во него се гледа со неверица.