Затоа, алиштата ги изнесуваме на снегот. Го поцрневме со алишта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И дали била и порано тука, се прашуваме, или некој од нас ја донесол, ја внесол. Со опинците, со алиштата или со дишењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Оди, мила наша, а ние ќе ти ја наполниме таблата со турли-турли јадења, мажите со насмевка да те пречекаат, тебе аберџијке, што ќе им ја заголнеш душата.’ И така ја наполниле таблата со езерски риби прелиени со мед и со суво грозје, со сарма од лист од винова лоза, со сирење од немркана овца и со слатки од бадеми.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Брат ми се затетерави и почна да повраќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Го претепа, и јас и Земанек го изнесовме од училиштето (подоцна Фисот беше сменет поради тоа и доби укор пред исклучување и од Партијата, но веќе сѐ беше готово, оти Лудвик веќе нѐ беше напуштил); тој го замоли Земанека да претрча до кај него дома, да му земе една торба со алишта и да му го донесе саксофонот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Луѓе со криља, луѓе со глави на змеј и луѓе со алишта од рибји крлушки играа, правејќи круг околу нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Жената на средниот брат ја наполнила тавлијата со алишта и тргнала, па клекнала пред жената на најстариот: „Сестро, ѝ рекла, сестро мила, денес јас сум редница, мене ми е редот да им однесам храна на мажите, арно ама маж ми ми рече оти ќе ме убие ако не му ја исперам преслеката, а тавлијава ми е полна, дури и преполна.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А внатре не сме само ние: купишта чкрапји, стоногалки, и вошките што сме ги донеле со алиштата наши.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)