со (предл.) - сешто (зам.)

Светот е полн со убавини, светот е полн со сешто, па ајде да делиме братски, за сите да има по нешто!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
ЗА ПОУБАВ СВЕТ Светот е полн со убавини, светот е полн со сешто а сепак, во многу земји некаде не чини нешто.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тој мирис на сеното, тие звуци што навечер никнуваа наоколу, во самата плевна, во буковата корија, во папратот зад плевната, тие ѕвезди што се гледаа низ отворот на вратата, тој чуден опивлив ноќен планински воздух што го дишеше и му се насладуваше и ти се чини дека сѐ е вечно, нема почеток и нема да има крај, и ти се живее и ти се постои и би сакал да бидеш насекаде, со сешто, засекогаш...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)