со (предл.) - нас (зам.)

- Добро е тоа, но има еден проблем, ти старецу можеш да си одиш, ама момчево ќе остане со нас да ни ги спаси овците.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако ги земат нека ги земат од нас, со нас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А Солун не е Кукуш... Но штом е Гоце со нас... не бери гајле.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Од Маказар со нас, формално, беше присутен претседателот на Месната, Михајло.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Наводно, климата каде што живееја не им беше поволна, па не можеле да се размножуваат, да работат и да си постојат како што беше случајот со нас, обичните луѓе.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Кога таа се расправаше со нас секогаш беше на нејзина страна, па дури и кога знаеше дека таа не е во право.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа беше последен пат кога во авионот што од Берлин слета на скопскиот аеродром беше нашиот чичко Александар.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сакаше да биде со нас. Да муабетиме. Се смееше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тука се потпираме врз размислувањата на при крајот на 1991 год. трагично починатиот теоретичар на телематичното дружење Vilem Flusser, којшто во својата расправа Дигитален изглед запишал: „Авантурата на очовечувањето, со нас, стапува во нов период.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ерик одеше да скија на вода со Џерард и дојде на една журка со нас.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
- Леле, мајко, што ќе биде со нас, ако не се Југословените! - довикува продавач. А околу тезгите наредени Југословени.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Лицето му добило решителност, ако рацете, му се тресат од умор.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Јас немам женско, и затоа ми е полесно”, ѝ рече мајка ми на Рашела, која со светнати очи, ја слушаше како ѝ ја соопштува намерата да ѝ даде мираз за свадбата, смеејќи се од сѐ срце, заедно со нас на коментарот на мајка ми, секогаш кога Евридика ќе додаваше нова сума на чеизот на Рашела:
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Знаеш што ми рече најстариот син ова попладне?“ - го фати рабинот својот пријател за раката: „Бевме во синагогата да ги скриеме реликвиите, а тој е веќе доволно возрасен за да ги споделува проблемите со нас.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Има време, ќе бидете со нас.“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Веројатно не знае ништо за случката и со нас постапува како и другпат.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А да разбере, којзнае што би било со нас.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не ми требаат со нас девојчиња ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А учителот, притоа, не испушташе да рече: - Гледате ли, драги мои, како секојдневно и неусетно ни се слива времето. . . како се проткајува и тече, тече и одминува со нас, а и ние со него. . .
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— И јас тоа се мислам, луѓе! Да дојдете со нас, треба цела Бабуна, Мукус, Крушевските планини и Пелистер да ги одите дури да ги фатите леринските планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Одавде, со нас, белким е послободно, но бестрага е далеку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не ако го сторите, ами ако го сториме, речи. Ете, и ти си сега со нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Јас сум Џони“, реков. „Го земаме г-дин Фаца со нас“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Авантурата на очовечување влезе со нас во нов период.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тој е околу нас, го вдишуваме како воздух, живее со нас како наше секојдневие, од грдо се претвара во убаво, од карикатура станува естетска норма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бидејќи Господ се пошегувал со нас фрлајќи ни го Моцарт во вид на вулгарно суштество, кое не го носи ни знакот на милоста божја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Господ си игра со нас и тоа е неподносливо. Моцарт треба да биде уништен.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Така правевме неколкупати, од младешки бес (ја исмејувавме сиромаштијата!), а луѓето зјапаа во нас; еднаш зјапаа и некои девојчиња и се кикотеа, и јас се сеќавам дека поради штосот со чевлите тие се забавуваа цела ноќ со нас, а ние ги потрошивме и последните пари; решивме да ги одведеме во кино, но таму не нѐ пуштија со по еден чевел; Земанек се расправаше, и потем ги продадовме картите и отидовме во кафеана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таквото однесување зар не е слугување на гревот? (Ова грев, сфатете го според објаснувањата на берберот Среќко кој, и покрај трите месеци поминати в затвор, не престана да се препорачува како единствен претставник на Господа во нашето место).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Колку долго може да потрае една тајна? Дали треба да ја земеме со нас кога заминуваме засекогаш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Произлегува дека нашите мисли токму во вакви моменти ни се измолкнуваат од контрола за да си поиграт со нас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ЖЕТВАРКИТЕ: Ајде бре, не играј со нас мајтап. Ти ќе бараш граѓанка.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Чекај, чедо, не брзај, земи збогум со сестра ти, таа нема да дојде со нас, не чини да ја затвораме куќава сама.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- А вие? - Во анот. Потопло е. Дојди со нас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сакаш ли да дојдеш со нас? - Ќе тепаме Еврејчиња, ситно се засмеа Паљо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Со нас носиме и свеќи. Да ги запалиме на гробиштата во Прењес.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Излезе маж во одминати години, трипати се прегрна со Исо и без да праша кои сме и од каде, истото го стори и со нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Останете со нас, со Турција. Турција ќе ви даде автономија, ако ме разбираш, а потоа ако сте умни, можеби ќе си напрајте и своја држава.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И тука, во гратчињата околу Ташкент, дојдоа со нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Онемени излегуваме тивко, носејќи го со нас чувството на осаменост кое со сета своја тежина легна и врз нашите срца и ни се причинува дека некој јачи, вика, повикува, моли...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Старецот го доиспи кафето, со обете раце се поздрави со нас и, клинкајќи тргна пругоре по улицата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тогаш кога командуваа со нас, да ми велеше некој дека тие се многу расипани луѓе, ќе им пукав меѓу очи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби најмалку за нашата несреќа е виновна оваа жена, тука што доаѓа да живее со нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кутрата Рада , кутрите деца , - слушав како зборуваат некои од нив, плачеа заедно со нас, нѐ гушнуваа и нѐ притискаа до себе.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ели, верував, не ги разбираше сосема сите тие работи, но бидејќи и таа беше нажалена сфаќав дека, сепак, и таа доживува заедно со нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Веднаш се постави чинија и за неа. Таа, иако одбиваше, и навистина се чувствуваше дека не ѝ е пријатно, седна да руча со нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од Востанието со нас се церемонат; до него на нас гледаа како на една неопределена маса.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас мислам оти ние треба да бидеме лојални кон Турција, но претполагајќи оти турското правителство и народ ќе разберат најпосле оти интересите на нивната држава во Европа се совпаѓаат со нашите и зависат најмногу од нив, а не си противречат, и затоа Турците први ќе треба да го докажат искреното сакање да се во мир со нас и со тоа да ја заслужат нашата поддршка на нивните интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако пак тие мислат со нас да не се церемонат и да нѐ лажат Европа и нас со реформи што не ги исполнуваат, тогаш не ќе се зачуди Турција ако и ние ги обрнеме нашите погледи кон Европа и од неа бараме да се воведат во нашата татковина со сила тие реформи што се признаваат од силите европски за вистинска требност за успевањето на религиозно-националното и културното развивање на македонските рисјани 5.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Неделко Шијак, ако паметам сега точно, лежеше на својата кола подалеку од огновите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И можеби мислел: ова е крај, патот ни се стрмоглавува во бездна на пекол.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со нас беше и Салко Вадидуша, поцрн и од Арап, со арапски усни и зет на болниот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Меѓу нас не беа покојните Дмитар-Пејко, Јане Крстин, Пеце Дановски и Неделко Шијак, и ни свртеа грб Васко Тушев, Круме Арсов, Осип Сечковски, Трипун Караѓоз и свирачот на шупелка Цуцул Мицковски (го видов - ја влечеше без збогум по себе запрегата), и беше и не беше со нас Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Си биле еден цар и една царица и немале веќе четириесет и три дечиња, и не останале заедно оние триесет и деветмина синови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Патувај, залипал. - Девојкава е со нас и ние ќе ја чуваме. Среќно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сега со нас игра нејзиното братче!“ „А тоа мене ми го скрши рачето!“ - простенка кукличето Калинка.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Та само уште тој ни остана. (Во крик.) Иване, што станува ова со нас?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тие би можеле да имаат и смелост и дрскост да ни се истоварат овде, да расчистат со нас и... од атентатот да не остане ни помен.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Иване, што станува ова со нас?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„Вгодина“,продолжи Башмајсторот, „ние пак ќе одиме. Можеш да дојдеш со нас.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И уште нешто, заедно со нас во искачувањето ќе биде и една планинарска група од Македонија. - О, да, по Олимп ќе се искачуваме на планината Ниџе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зашто да пукале, сега место ти што седиш со нас овдека најгоре на Зедница, ние ќе бевме собрани на Рамник на Горник и ќе ти вадевме седум дена.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ех, вели Цветан Велјаноски, ако ни успее ова со општинава и со училиштево, отпрвин ќе ни служат само нас, ама после, ко ќе ја видат ползата од нив, може ќе се здружат со нас и веселчанци и тројкрстчанци и тополчанци, а може и некои подалечни села.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Еднаш кога Капсула и јас се готвевме за ноќен лов, влезе некаков ѓавол во неговиот дедо - да оди и тој со нас.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- А велиш, внук ти е со нас? - Со вас, ами каде? Го знаеш? Борис Петров. - А, Борис, се присетува партизанот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Децата беа невидени на играње, Е, сега, да е господ со нас: тргнавме преку Крстон.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А пак, некако вјасаме. И сѐ вјаса со нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може да жниела. Може да врзувала снопчиња со нас, може заедно сме вршеле во гумната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може цело време работела и таа со нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И идат некои оси и некои стршни и некои пеперуги и коњски муви. Сѐ тргнало по нас, сѐ бега со нас, кон шумата. Ги оставаат седелата, дувлата, осарниците, дупките и сите идат по нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега никој нема со нас: ни некој нешто да нѐ праша, ни некој да ни каже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нека е господ со нас, вели, оти светот е негова творба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дојди со нас, ми вели првиот, овдека не е згодно за зборување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И со нас идат и комарци, муви и мушички, жужлиња и еленчиња.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се чудам тогаш јас, се чудиме тогаш сите: што ќе стане сега со нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Прос’ска со јазикот и тргна и таа, нагоре, со нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ние двајцата убивме еден доушник, рече војводата, поземајќи го ножот, и сега и ти можеш да дојдеш со нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И колку и да мислиме добро за својот живот, за смртта треба уште повеќе - зашто таа вечно ќе е со нас.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тогаш момчето, ставајќи ги двете раце покрај устата, како пред микрофон, силно извика за да го слушнат и другите: Ајде, стари паразити, излезете со нас на доброволна работа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
После го прашуваа потсмевајќи му се со селска итрина во црвените очи: „Зошто не пиеш со нас, попе?“ Шишето се лизгаше од рака до рака, се празнеше, ги извлекуваше пред нивните очи шумските ѓаволи од притаените грмушки.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
После, како бруцош, пронајде и осми рид за еден Фројд. „Иване, вечерва гостува еден полициски челист“, му говореа. „Ќе дојдеш ли со нас?“ Ги држеше подалеку од себе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Бешир остана да руча со нас. За секој случај. Забрзано јадев. Децата тоа го забележаа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас сум за рамноправност на сите граѓани: Евреи, христијани и муслимани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ослободени од нивна ционистичка идеологија, чии жртви биле самите тие, Евреите ќе живеат со нас во мир и меѓусебно почитување... - велеше Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе бидеш шуплив. Ќе те исцедиме до крај, а потоа ќе те исполниме со нас.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Вие владеете со нас за наше добро“, рече тој немоќно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имав впечаток дека Илона постојано живее во тој свет, иако беше со нас, заградена со талпи во светот на Прифатниот центар.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас и Илона заеднички, со повремено вклучување и на Деница и Ниротакис Алимакопулос, ја организиравме акцијата “Елитен секс” на јахтата “Зора” на Големото Езеро.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Методија неволно зеде да си оди. А беше спремен да остане и да си поседи со нас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Гаврил, без никаков комплекс што неговото семејство доаѓа од една мала далечна земја, се гордееше со нас и гледаше да нѐ запознае со повеќе другари и другарки од пливањето, од факултетот по информатички науки, цимери од кампусот, од организацијата на интернационални студенти, со неговите професори, тренерите по пливање и многу други.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Затоа, ги покануваме сите оние што сметаат дека е можно одредено подобрување на сознанијата презентирани во неа, да нѐ контактираат и да го споделат своето мислење со нас.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со Трендафил близок е Ташко Минчев од Горничево, Мазникот, односно Митко Мазнев е и со нас и со Ташко Минчев.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Пелагија стоеше под вагонот со отворена врата каде што на железната прачка се имаше потпрено и подадено напред Добра со Ленчето во рацете и ги пушташе своите топли солзи врз сестра си, велејќи Мила Пелагијо, црна сестричке, што се случува со нас?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
19. Му верувам зошто да не му верувам на Чарлс Дарвин Дека ние коалите сме можеби најпознатата врста дембели Добро де и оние Црногорците на Балканот биле во мртва трка со нас За нив не сакам да си ја грешам душата Ама за нас коалите бев чула дека ако крстителите Немале пошироки погледи на светот И ако ги гледале само нашите навики Австралија можеле да ја наречат и Дембелија пу пу скраја да е Туф туф врста дембели А што сме мислители и сонувачи никому не му е гајле Кога секое суштество е дадено на многу мислење Нема многу време за работа Сега некој зајадлив ќе рече кој работи не мисли Или колку повеќе работиш толку помалку мислиш Други зајадливци ќе речат дека работата го создала човекот Не се сеќавам добро ама некој како да ми рече дека тоа е цитат од Маркс
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И затоа сметам дека ова училиште најмногу ќе ѝ одговара на внуката Ервехе, додека е со нас!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со нас овде или со нашите таму? – праша уплашено Мајка. – Што се случува?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Секогаш кога требаше беше со нас, но беше небрежно оставана тивко да чекори покрај нас во нашите забревтани животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И Татко и Мајка, на различни начини, беа обземени, во залезот на нивните животи, со големото прашање на нивните животи – што ќе стане со нас, децата, кој ќе бдее над нашите животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Светска војна е ова. Ама надежта е со нас!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Најпосле, херојот на нашето враќање беше повторно со нас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, задлабочен во слушањето, во еден миг, тивко прокоментира: – Готово е со нас! – Со кого е готово?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зар и досега тие не ни носеа среќа! И тие истрајуваат со нас!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога згаснуваше тивко неговиот живот и тој повеќе не можеше со нас, израснатите деца, ниту сам до железничката станица, остануваше до длабоко во ноќта со отворена книга, крај жолтата ламба, како ноќно сонце на неговиот живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Мајко, дојди и ти со нас. Не сме далеку. Ако се предомислиш, брзо ќе се вратиш!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Заедно сме: атот, патот и сомнежот, Одиме сите кон иднината, Пред нас маглите и далечината Со нас атот, патот и сомнежот.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
- Сам се предаде - продолжи Горјан. - Сака да остане со нас и да се бори и тој како партизан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тогаш ајде со нас! Што си тргнал сам! Не гледаш ли какви се времињата?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сепак, не реагирав. Зошто токму јас да му напоменувам дека несигурноста што ни ги врзува рацете и ни ја подјадува надежта не почнува и нема да заврши со нас, и тоа токму оваа вечер!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
О, совршенство на разделбата Свршено е со нас!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Јурнуваме кон градот со хеликоптерот и го поведуваме Тате на безбројни атракции за да му останат лицето и главата долу со нас и да не гледа на ниедна друга страна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Кој не е со нас нека се дели, - рече Трајанка и не застана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ако беше точно тоа, ако на цели народи им е дадена таквата способност, тоа ќе беше најголемиот грев на оној кој управува со нас луѓето и со нашата волја, па нека е тој господин и самиот Господ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога се чувствуваме беспрекорно одлично и среќно ако не го поделиме тоа со вистинските луѓе, кои знаат да се радуваат и тагуваат со нас, таа среќа никогаш нема да биде целосна.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ништо поцврсто не ги поврзува луѓето, како делењето длабоки чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во нескршливата тишина со нас се раѓа страв, исконски страв за да не се изгубиме во хаосот на апсурдното постоење, каде часовникот го мери нашето веќе загубено време.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Нероден Петко! – Возвика Дедо Мраз – што ти сторивме, та што го стори ова со нас?...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- А ние – што ќе се случи со нас? Зар и ние ќе станеме споменици на мразот?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Добро, добро – попушти Дедо Мраз штом виде дека пречканицава со налудничавково не води никаде – биди што сакаш, викај се како сакаш, па и Нероден Петко, само кажи ми едно: каде се наоѓаме и што се случува со нас?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Зар овде со нас не се подароците од твојот татко Добре, најдобриот човек на светот?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Ако играте со нас, ќе ве примиме!“ Мими развлече ластик.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ако сакате и ако можете, славете го заедно со нас Христовото воскреснување и делете ја заедно со нас таа радост...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка на патот го бараше просторот каде што пред многу, многу години, тогаш во обратен правец, со едно прастаро вовче кое исчезна со тесната пруга, со Татко и со нас децата патуваше кон Скопје, крај реката Вардар каде што останавме засекогаш, во друга земја, со друг народ и дел од нашиот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Набргу ќе разбереме што си сакал да кажеш? А бе, ти и гладен и жеден стигна и мајтап да играш со нас...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се разбира, себеси на прво место, а потоа и на тие што се околу нас, што живеат со нас, а на крајот на целото општество.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Ах, - си мислев, - да требаше да доаѓа со нас и мајка ми, колку многу нервози ќе имавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И после кога стана и тргна со нас, се однесуваше како божем за атер да доаѓа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бевме седум ученици: на прво место Љакето, тој што кркна тресеница од татка си на свети Никола; Нешко на Мија Метелов од Долно Маало, Ноаче на Дамјана Вржов – се сторија три, па Моне на Тасета Ќутурко- четири, па јас и бате Николче наш (после ќе видите што унер беше со бате Јолета наш) и седма беше Ѕвезда, чупиштето на Павлета Ќорвезирот, како што ја викаа зашто таа само со нас машките се дружеше и наместо да игра со крпчиња и игли, таа барабар со нас делкаше пушки и јатагани.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Србин тогаш праша: - Прашај го лебати што ќе стане со нас?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Пелагија ѝ се обрати на Перса со молбен глас Мајко Персо, овие сандуци со свои раце ги направи Танаско и во нив чинам е сиот мој живот, голема молба имам да бидат во одајчето со нас покрај твојот убав старински мебел!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И Грците живеат заедно со нас, велат луѓето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Со нас е заменик министерот за внатрешни работи, вели Панделеев, и сега треба сѐ да признаеш... — Нема што да признаам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Риби ќе ранат со нас, вели Манол Форевски, еве, Драч ни се ближи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сега дојдете кај нас, ми вели Татјана Сергеевна Перипелицина, ние имаме клуч со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пауна Радевски. Ја водиме со нас, како кауција, како гаранција.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со нас е уште Филип Хаџиевски, но тој не вели ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Има и Грци со нас, вели Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За среќа и бабицата била со нас. Поврзана преку АФЖ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Луѓето беа секогаш со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Речиси осеќаш дека и смртта седи со нас: и таа збива предишана од трчање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
" Пак секој ден одиме да прашуваме за нас: што ќе стане со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И само врти со опашката, клепа со очите и со ушите, се радува со нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што мислите да правите со нас, прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најотворено прифатија да ја делат масата со нас. Нестрпливо се впуштија во дијалог.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Овој пат брат ми не е со нас. Замина за Будимпешта со другарите, а на негово место со нас е Борче, братучед ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Со него ми е супер, право уживање. Постар е од мене три години и ептен добро се согласуваме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)