Сите консултирани во Бугарија биле свесни дека Братството немало никакви сили за да се бори против Организацијата, а со негово влегување во нејзините редови ќе може многу повеќе да придонесе за врховистичката кауза.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓутоа, Мисирков не е против Организацијата: тој беше само категорички против продолжувањето на неподготвеното и ненавремено народно востание, како и против планирањето ново востание за идната пролет, за коешто пишуваше печатот и за кое зборуваа некои наши револуционери. 47.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)