преку (предл.) - прозорец (имн.)

Младата наставничка понекогаш ќе се загледаше преку прозорецот, од каде што наѕираа гранки и низ нив сино небо, и како да се загубуваше сета отсутна за миг, -на усните ќе ѝ се јави една толку лека и толку занесена усмевка, што мене просто ме принудува да ја следам и внатрешно да учествувам во неа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Или да удри со главата во ѕидот, да ја ритне масата, или да ја зафучи мастилницата преку прозорецот - да направи некоја насилна или бучна и болна работа, што ќе го помати сеќавањето што го измачуваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа ме кара, а дволичниот Чико гледа некаде неопределено преку прозорецот, клатејќи се на листот од фикусот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Конечно доаѓа и возот од Скопје со мајка ми, која, иако Белград е последна станица, забрзано ми ги подава двата куфери преку прозорецот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И продолжуваат да се гледаат преку прозорците.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ги смирува чекорите и, така патем, ѕирнува преку прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
При кревањето на завесата собата е во темно, само преку прозорците се забележува дека е забелено небото и настапува зора.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Погледна преку прозорецот и виде дека светлината доаѓа одгоре, од небото, како да се запалени илјадници и илјадници ханукии.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кадијата се наврати нешто во кадилакот и кога погледна преку прозорецот и ги виде селаните на чело со добро познатите нивни водачи поп Јаков, Димитрија и други што беа пред две-три недели кај него, јасно му стана дека не идат олку луѓе кај него за арно.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Размислувам, размислувам“, вика тој преку прозорецот, „а ништо не ми текнува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако некој се наведнува преку прозорецот од другата страна на проѕирниот свод меѓу вообличеното и невообликуваното значи: Нептун се наведнал Посејдон посегнал, стрепел страотно китот убиец во височините се нурнал свикнат на дно, на бездна свикнат на најкусиот пат до центарот, внатрешниот круг на Психе до замислената точка, мигновената морфема: едната глава на едната, другата на другата страна, оностраната медузо, пијавицо осмоока стовариште за back-up фреквенција за реставрација, свргни ја од власт формата, поведи двобој восторжи ја публиката, гледалиштето дејството изделај го зад кулиси, класично спушти го пердето, занишај ја сцената оддалеку навева Вишниот виши, виши вишнее а под него тлее водена артикулација – Сѐ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И продолжуваат да се гледаат преку прозорците.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)