преку (предл.) - лице (имн.)

Помина со рака преку лицето, обидувајќи се да се препознае во новата форма.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Вангел, реков веќе, е сунизок и здрав, но кога ќе се загледаш внимателно, ќе видиш дека преку лицето му сени една одвај забележлива сенка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Следниот миг сигурно минал облак преку лицето на сонцето, зашто собата се исполни со засенчена темнина и малото прозорче, кое дозволи да навлезе танка линија од светлина, му ја затемни мислата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кимам со глава, се заблагодарувам и, со спуштена коса преку лице, проаѓајќи меѓу луѓето, излегувам од ходникот, а грбот ми гори од погледите на вчудовидените.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Осеќам некоја шлаканица, штавена преку лице.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И крвта ѝ пливна преку лице.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги тргнуваат шамиите преку лице и клекнуваат ко кукмарци, се губат меѓу шалварите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги пуштаат ко бубачиња преку лицето свое. „Ах, Антонио Варгас Серевија со големото срце...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Апостол Макаровски ќе се поднагали сосила и некои црвени облачиња ќе почнат да му врват преку лицето, насадено со болка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)