пред (предл.) - студ (имн.)

Убавината на бегството пред студот е токму во повторното враќање, кога студот, немоќта се премавнуваат во топлина, победа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Камуфлирајќи ги „забранетите“ извори на своите фантазии, играчот – бегалец пред студот постигнува двоен учинок – успева за себе да здобие толку задоволство барем привремено да го совлада потискувањето и им овозможува на другите сми од несвесното да црпат утеха и олеснување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)