пред (предл.) - крај (имн.)

- Толку време учам, сега сум пред крајот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
После овие доживувања, до крајот на животот останал со уверување дека хемиските средства можат да предизвикаат мистични состојби на свеста и побогат духовен живот, што делумно може да се сфати и како израз на неговата личност, длабоко заинтересирана за религија и мистицизам, особено пред крајот на животот, кога и експериментирал со дрогите.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Потем Фисот говореше глупости, како и обично; нѐ караше, ни се закануваше со укори, мавташе со прстот; и конечно, некаде пред крајот, рече дека би било добро да има што помасовен одглас на распишаниот конкурс за литературен состав на тема: „Перспективите на народната уметност денес.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше добро и што отиде кај Претседателот, што виде дека тој со таа вар, што ја чекавте вие цела утрина, и што ја штедевте, бидејќи ви беше пред крај, ги дотеруваше ѕидовите, и дека неколку мајстори од твојата бригада работе тука, без да ти го знаеш тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А што? . . . – победоносно ме погледна како девојчето што некогаш ме држеше во неизвесност пред крајот на приказната. – Лузна. Белузникава, долга лузна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
КЛАУС: (Гледа што пишувал Стево.) Испораката е гледам пред крај. Одлично. Исфрлете ги овие три ставки.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Да не ти е здодевно? - ме праша некаде пред крајот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Смири се мила. – Молеше Дедо Мраз со скриено бунило – Можеби е часот на искушението што доаѓа како предигра пред крајот на секоја битка на љубовта.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Присуствуваме и на економска глобализација и на културна трибализација која оди во спротивниот правец.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веројатно се наоѓаме пред крајот на националната држава. Со какви разрешувања, тешко е да се каже.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мојата култура, моите достигнувања се германски.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред крајот на животот рече: „Мој јазик е германскиот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Баба, кутрата, не појде по парите, туку по луѓето, по своите, да си ја смири големата носталгија пред крајот на животот, за да не ја следи и по него.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но пред крајот на денот таа веќе сосем беше изнемоштена.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)