Во татковата свест, додека слушаше, јагулата ја водеше неговата мисла, понираше во неговата потсвест со цел да ги помири противречностите што му се наложуваа помеѓу внатрешниот и надворешниот свет.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Од неговото битие исчезнуваше долго напластуваната тишина што му беше и граница, ѕид, помеѓу внатрешниот и надворешниот свет.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)