ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Нејзиното вклучување многу говори за Кушнер и за неговите преокупации со историската драма или мелодрама, но не говори многу за вообичаената геј-дефиниција на фабулозноста.239 Сепак, она што исказот на Кушнер го открива и го нагласува е темелниот судир во машкиот геј-субјективитет помеѓу културата и еротичноста. ‌Токму затоа што машките геј-културни практики се штетни за машките геј-сексуални практики, затоа што толку ја спласнуваат сексуалната возбуда, геј-културата (пеењето фалсет, бродвејските мјузикли, модата и дизајнот) побудува толку силна одбивност кај геј-мажите што сакаат да си мислат дека се сексуални субјекти – дури и кога тие геј-мажи и самите се творци и потрошувачи на геј-културата.

За разлика од нив, дрегот, кампот и разните културни присвојувања и идентификации се, строго гледано, поткултурни практики, доколку се во зависен, вторичен сооднос со претходните негеј-културни облици на кои реагираат и на кои им го должат самото свое постоење – какви што се општествените норми за мажественоста и женственоста, сериозната професија политичар, автентичните идентитети и емоции, главнотековните ликови како Џуди Гарланд или Џоан Крафорд и главнотековните естетски или општествени практики, од операта, бродвејските мјузикли, сентименталните песни и популарната музика, до архитектурата, историското зачувување, цветното аранжирање, модата и стилот.

“238 Единственото нешто на кое местото не му е во списоков, ми се чини, е „трагичната историја“.

Разликата меѓу овие две верзии на машката геј-култура може да се сфати во смисла на поширока разграниченост (иако, одново ќе кажам, нехерметичка) помеѓу културата и поткултурата.

Значи, има меѓусебно конститутивен однос помеѓу културата и жанрот.

Второво во негеј- светот наоѓа претстави што може да се претворат во изрази на машкиот геј- субјективитет или чувство – со малку дотерување, ако мора – и кои им овозможуваат на геј- мажите имагинативно место за влез во некаква настрана утопија, некаде отаде виножитото, која не е сосема нивна творба.

Меѓутоа, треба да се разграничи меѓу оној вид геј-култура што се состои од нови дела од (во случајов) геј-мажи што за првпат во историјата непосредно, отворено и експлицитно се осврнуваат на машкото геј-искуство како што се живее, односно како што може да се живее (или можеби се одживеало), од една страна, и оној вид геј-култура што паразитира врз главнотековната култура.

Списокот на оригинални дела од геј-мажи што за поаѓалиште ги земаат стрејт-општеството или главнотековната култура може да се проширува речиси бескрајно.