По неколкупати луѓето ги креваат мотиките над главите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
За нив таа како да не постои иако секој ден по неколкупати поминуваат покрај неа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Долго ја гледаше карпата. По неколкупати ја испитуваше со погледот, се допираше до неа, ги опираше рацете на неа, како да сакаше да ја навали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Затоа ѝ беше потребно по неколкупати да му повторуваш што си рекол, ако сакаш да сфати дека му се обраќаш токму нему, а потоа ќе требаше да му објасниш која ти е намерата или што сакаш да дознаеш.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Штурци на почек, што се вели, гласот по неколкупати ќе ми се оѕвие меѓу ѕидовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)