Мајка му го донесе на Татко второто утринско кафе, а за Камилски чај ала турка, а тој ѝ се заблагодари по трет пат бакнувајќи ѝ рака.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Забремени по трет пат. Го носеше, работеше, мора да се работи, лебот од земјата мора да се вади...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во дни, нејаки од жештина за да се скратат самите себе, козата на некој железничар, ојарила на среде улица животинче со две глави; на стаклата на градската аптека се појавила богородица, гола и со шашливи очи; еден старец по трет пат се разбудил во својот живот со млечни заби.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Рикна и по трет пат бикот, го откачи черчевето од џамот и фркна и забаботи кон оградата на кожарата, десетина метри над кланицата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
По третото утро, на своите низ шепот им порача: „Не затворајте ми ја устата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
По третата или по четвртата песна Даниел ѝ шепна на својата невеста, „Сакаш ли малку да излеземе надвор на свеж воздух.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
По третата претстава ја побарав Ина во приколката.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но ќе ви кажам: тие што дошле со по едно воле, дошле попусто. Не ќе можат да го однесат товарот ни до најблисконо село, ни до Древено.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Седумнаесетмината не биле таква сиромаштија и безработна рамнодушност да се протегнат преку млада трева меѓу кукуреци и качунки и на сонце да си ги одмрзнуваат коските.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Колку сте со ѕевгар, колку со по едно воле? Пресметувале ожежени со сурова вистина, грешеле, по трето недоразбирање пребројувале: биле единаесет со ѕевгари и осумнаесет со по едно воле. Се сложиле во сметката и молкнале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Од Кукулино пошле по Бели Поклади, веднаш по третиот ден на Рамазан Бајрам, кога по задоцнетиот снег на земјата се собирале мрежести барички.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)