по (предл.) - топол (прид.)

Бездомник кој мечтае по топол дом или домаќин кој не мрда од дома.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Застуденуваше. Од оџаците веќе се виеше чад; луѓето седеа по топлите домови.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
По топлата зима немаше сила што можеше нив да ги раздели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И којзнае по кој пат по неговото синошно враќање, но сега сосема одредено како мисла, додека стоеше на прозорецот, заталкан со погледот по топлата виделина на денот, од која снегот добиваше мекота на нафрлан памук, во неговата свест проструи и тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)