по (предл.) - околен (прид.)

Така и беше: како што растеше, така сѐ повеќе дома не се прибираше: скиташе по околните места, брда и планини.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Крај езерото каде што просторот е тесен, куќите се стиснале, се надјавнале една над друга, се туркале меѓу себе која подобро место да заземе, која понапред да излезе за да има што подобар поглед на езерото; другите се распрснале по околните места како солзи господови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Јагнињата сами ги крадеме по околните бачила, кои се инаку под ликвидација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Бучеше долот силно, надојден од планиниве, се врштеа во Рајчани, вжештените стрели одгоре упатени, пламени, како огнени вретена, па удираа по околната дабова шума.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Така им се обрнуваше на сите старци што живееја по околните колиби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)