Кај крвните врски, кои ни се наметнати по силата на нештата (или по божја волја), немаме многу избор – се раѓаме заради свесната одлука или не толку свесните постапки на нашите родители, без никакво учество од наша страна, и на овој свет носиме единствена, неповторлива комбинација на нивните гени.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И се мачеа многу, но не можеа да го отворат, по Божја волја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
После пак, кога поминаа многу години, се најдоа и по божја повела 70 мажи, што го преведоа од еврејски на грчки јазик*.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
И се мачеле многу, но не можеле да го отковаат ковчегот, по божја волја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)