по (предл.) - стрмнина (имн.)

Колоната виулесто, здишана се искачува по стрмнината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога главнината на четата фати позиции, девојките сѐ уште се искачуваа по стрмнината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се погледнаа. - Дојдовме, - рече Шишман. - Можеби и дојдовме, - рече Србин. Продолжија по стрмнината правудолу.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
По ридот удолу по стрмнини по долои по воденици штурецот да ни се чуди.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
- Би морале да успеат, разбираш! - А ние мораме ли? - Јас морам, а ти чекај ме долу! - рече Бојан и зачекори по стрмнината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ниеднаш не го испушти од погледот она клопче, што се лизгаше и ги добиваше сите свои четири нозе и својата умрцната главичка во приближувањето, и тежината, што го влечеше надолу по стрмнината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред влезот во селото, лево од патот забележавме парче штица закована на дабово стебло и натпис: “Σπηλια Ζαχιαριαδης”.5 До пештерата пругоре по стрмнината води тесна патека и пред влезот во широкото плато распослано под сенките на нискостеблестите дабови, свртува лево.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И стискајќи ја под мишка топлата погача, почна да се качува по стрмнината.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ЛУКОВ: (Упаѓа за да го спречи лизгањето на разговорот по стрмнината која не му е пријатна.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)