по (предл.) - срт (имн.)

- Д-о-б-р-о... Еве, ќе ја уцртаме границата т-у-к-а... - помина со моливот по сртот кај што пишуваше „Превалец“.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Мечката уште веднаш го имаше исфрлено од себе неговото јарче и стоеше свртена кон него, а по сртовите се расцепи еден таков див вресок, од чијашто болка чиниш и дрвјата здола го истресоа тешкиот окит.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Почнав со посетата на онаа нива во Далјани, во која дамна, седнат во топлата свежо изорана бразда што се испаруваше, гледав како волците слегуваат по сртот на планината, темни четинари спроти пролетната проѕирност, гледав како две чавки ја опчекориле, гладни, нашата ровка земја, и како волците стигнуваат зад стапалата на татка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Оти фронт е, војна. Војска ги има затнато сите патишта натаму. Секаде по сртот е топ до топ.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)