Беше тоа на почетокот природно единство на водачот- револуционер и поетот на народот во потрага по слободна Палестина, која ќе функционира на почетокот, со вистински плодови на потрагата по смислата на враќањето и слободата, за на крајот да дојде до нивно разидување.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Токму таквата поврзаност ја издига уметоста на позиција на релевантен фактор при потрагата по смислата на постоењето.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)