Таа го чу како се искачува горе по скалилата, полека до поткровјето, во тоа правливо место на изминатите години, тоа црно место на костуми и реквизити и Времето, во светот одделен од овој долу.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Отпрвин по скалилата се искачуваше сама, чиниш лебдеше, не допирајќи ги скалилата со стапалата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Нишајќи се, тргна по скалилата кон улицата. Градот беше мрачен.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Бевме повикани откако Стефан Лествичник, кој во очите на логотетот, по она лажно видение допрва требаше да се искачува по скалилата на славата и почеста, му беше раскажал на управникот дека отец Кирил фрла хула бесчесна врз зборовите и се свртува кон гласовите како кон идоли.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога зачекорив по скалилата нагоре, го видов мачето до мојата нога, но не тргна и тоа нагоре.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Сега се упатуваат кон нашата куќа и потоа по скалилата на тремот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Ние“ чувствуваме потреба по скалила и врвови „Сакаме“ само да погледнеме и да се видиме разиграни над рулетот Додека топчето застанува над нулата и банката собира сѐ Да бидеме војници во непостоечки војни Работници и питачи во ред за дневни потреби деца занесени во “фантастичниот” свет на игрите птици со врзани крилја во железни стеги ланци на вратот и пропишани норми.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)