Го напуштивме Цинвалд и пак спуштање, речиси педесетина километри по свиоци, по неубав пат, кон Дрезден, а во мислите не ме напушташе чудниот свет на Цинвалд.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Фаќаше од око најнеочекувани рекурси, се наведнуваше и се искачуваше со камерата како со џебен фотоапарат за семејни фотографии, ги ловеше последните зраци на сонцето по брановите преку камењата, правеше смели швенкови од карпестите врвови до распенетите вирови, се задржуваше со крупни планови по брановите бистра вода што ги преплавуваа изделканите белутраци по свиоците, успеваше да фати и по некој растреперен цвет на колонеж или скриена циклама во цепнатинките на скрките.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)