по (предл.) - покана (имн.)

Тоа му значеше дека со секого може да разговара, со секого му оди зборот: од чистачот на чевли, што го чекаше на плоштадот секое утро додека Миха му се приближуваше со бурек во устата, до последниот гостин - професор по покана - кој покрај предавањето ќе посака и да размени мислења со колегите, повеќе пренесувајќи ги одошто разменувајќи ги своите со нивните искуства.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И уште ми кажа дека пред две години три месеци престојувал во Грција по покана од своите грчки пациенти.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)