по (предл.) - плеќи (имн.)

- Тоа е мое пријателче, - објасни Рангел и го тупна Коча по плеќи. - Студент, уште малку доктор ќе стане.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ја откопча. Со наводенетата крпа ја трие по плеќи, по гради, под мишки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ле-ле, мајко, како нѐ удираа и по плеќи и по глава и по лице... Удираа со затворени очи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога се покажав на вратата од дневната соба, ја здогледав Гала седната на тапацираното столче пред големото тоалетно огледало, со двете раце кренати над глава бидејќи очигледно си ја дотеруваше фризурата, широките ракави од бањарката паднати до над лактите, со нозете пред неа расчекорени и голи, задникот ширнат по тоа тапацираното столче како предојдено тесто, косата развеана преку рамената и по плеќите. Сигурно се готвеше за излегување.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Со дланката удри неколку пати по него како да се поттупкува самиот себеси по плеќите и се завали во удобната навлака од столицата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ми ја тргнува главата на градите негови и ме тупка, ме удира по плеќи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ истерува од нужникот, ни тропа на главата, по плеќите, нѐ удира кај ќе нѐ завтаса.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера ме удира по плеќи и се смее.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што стана? – со треперлив глас го праша кадијата Јунуса не отпоздравувајќи го и не слушајќи ги поздравите од Рифата и забитот, што влегоа по него. – Готови се кади ефенди, готови! – Готови? – радосно викна кадијата и се стрча кон Јунуса, го прегрна, го избакна и почна да го тапка по плеќи: – Бравос, бре синко Јунусе, бравос!
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Јас станувам, го удирам по плеќите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја чукаше Дукле со тупаници по плеќите да ѝ спадне залакот, да земе здив.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)