по (предл.) - лозје (имн.)

Овој занес соединуваше и по плажите, маслиновите и смоквините грмушки, по лозјата, во лотките, дури и по голиот крш.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа одеше претпазливо и разгледуваше горе-долу по лозјето, како да бара некого.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кој ја сипе кој ја роси таја слана што покоси по нивјето пшениците по лозјето гроздовите?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)