Каква глума, кога опасноста беше внатре, само триесетина секунди по затворањето. Бевме наполно сами!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Кон мене се вртеа истутканите лица на патниците.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Насмевката ѝ трае и по затворањето на устата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)