по (предл.) - желба (имн.)

Се носеше коњот по желба на силниот вјавач, виткав ко змија на оган; пробиваше пат, спасувајќи на херојот глава - зашто го сакаше многу.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Но по желба на бога може и триумф да грее!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Токму поради оваа необична сличност помеѓу „врвното доживување“, кое се јавува спонтано, ретко или никогаш во животот, и психоделичното доживување, кое може по желба да се повика со помош на дрогите, ова последното е толку привлечно за многу личности наклонети кон поезија, музика, сликарство, филозофија и религија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие се секогаш отворени зиме и лете, а низ нив годишно минуваат и по милион гости - евтино, во природа, со добра кујна, а по желба може да се приготвува и јадење, но тоа во Белгија не се исплатува...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Маргина“ (= Темплум) е паразит врз големото тело на Сорос- чудовиштето кое (питомо, неспретно, чудесновишно, промислено, обои по желба) чекори кон некаква си идеалистичка анаформоза од утопија, гибсоновски наречена дистопија или бодријаровски: скиомахија (борба со сенка).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таму насилниците можеа да си дозволат поголема слобода, а со доволна упорност се случуваше сексуалноста да премине во физичка, и тоа по желба на самата жртва.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Навистина убаво е кога би располагале со податоци кои зборуваат дека нашите луѓе ги посетуваат театрите не по желба, туку поради нужна потреба.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Ама чаре има“, ѝ велиш победоносно, дека е среќна што те пронашла токму тебе во морето измамници што, ете, само се декларираат како сопственици на способности од видот на гледачи и предвидувачи, и исцелители на кои им е дадено со поглед и допир, како да се нечија продолжена рака, да ги редат работите по желба.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Полнодневното царство на потрошувачите, каде што и најнеснаодливите имаат добра шанса да си најдат полица по желба.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Не, не плачи Луцијо; овој свет за мене без тебе е безвреден, и затоа си одам, и ќе бидам нешто друго, оти и твојата партија од мене бараше да бидам нешто друго; но јас по божја волја ќе се видоизменам, а не по желба на човек; оти јас веќе некогаш порано сум бил и момче и девојка и грмушка и птица и лушпава риба што од морето скока...“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од селото замина уште како млад. Се ожени доста рано, по желба на мајка му која сакаше што побргу да го вдоми за да има кој да ја преземе грижата околу куќата и имотот по смртта на татко му.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Човековото општество достигна точка на пресврт со делувањето на дигиталните програми на еволуција, точка во која следните еволутивни чекори на видовите ни стануваат очигледни, можеме да сурфираме по желба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во блиска иднина, методите на информатичката технологија, молекуларниот инженеринг, биотехнологијата, нанотехнологијата и квантното дигитално програмирање, можат да овозможат создавање на материја, целосно детерминирана од индивидуалниот ќеиф, стил и сезонската мода.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)