по (предл.) - грб (имн.)

Во саботата се плете невестата со гајтани, се реди со разни решмиња, монистра, ѕрнѕурки одзади по грбот, од тилот до пети, отспреди — од ушите до прстите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само пусти кркми и цулувци нема, ами завратени косите и начешлана со јажиња по грбот, а челото „златна сестричко, како теле кога а лизнало", — велеа подоцна витолишките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Утредента Мустафа го извади Толета од ќелијата и откако му удри неколку камшика по грб, го натера да си ги земе пљачките од одајата и да се пресели во друга, бидејќи и неговите другари го нејќеа тука, да ги краде и им го јаде лебот и друго што им донесле од дома.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го полазаа морници Сликарот. Студен налив му помина по грбот, по `рбетот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Топлата вода пријатно му се слеваше по рамената, по грбот и по градите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога рацете се обвија околу него, се стресе, зашто не ни слушна дека некој ја тргнал пластичната завеса.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сопругата медуза има да се наужива затоа што ќе може да го гази по грбот цел месец како гејша, а тој под неа да завива, ’ко во сексуален занос.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дури, еднаш, на коридорот, еден мој другар ме прашуваше како сме си поминале на тренингот и дали навистина можам пет минути да возам на едно тркало; Луција стоеше само на метар од нас, сама, замислена, и гледаше низ прозорецот; надвор врнеше, таа гледаше во дождот, а долгата, црна коса, собрана во опашка ѝ паѓаше по грбот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Ајде, оди, што чекаш! - ја тупна Бојан по грбот, лесно, како да ја гали.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Муцката му беше набрана со оголено забало, крзното накострешено по грбот, а опашката опасно крената.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Од кај исток се распука модрината на ноќта и небото прво зарудеа во црвени пламења, а после од некаде зад планината изрони и усвитеното коло на сонцето, кога бегалците избија на прашниот белузлав пат што се извиваше како змија по грбот на планината.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Моето мало девојче, милото мое мало-големо девојче, - почнува таа да ме гали по косата, по грбот, по рацете, да ме бакнува по лицето, по очите, насекаде. – Мајка тебе не те сака, мајка те... ... – Обожава! – велиме двете во исто време и почнуваме гласно да се смееме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А сеќаваше дека се поти од нив по челото и по грбот. - Ноќеска.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Грегор, Грегор ... добро ли си? Го потапка по грбот неговиот пријател Мел, исплашен дека ќе се задави.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Обезоружени, овие почнаа да бегаат, селаните се спуштија по нив, засипувајќи ги со камење по грбовите и главите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А тие - кој со камера на рамо, кој со статив на плеќи, кој со акумулатор на колк - скокаат по крупните камења во брзакот на притоката, небаре по грбови на биволи, не како настрвени жабоци туку како трудни жаби.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само со врвот на прстот по грб го удира висок келнер.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Другарката Оливера не си ги валкаше рацете, таа со каиш по грб, а над сето тоа правеше и една многу грда женска работа, удри и штипни, в срце да те изгори.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Некој зад мене ме бутка по грбов и ми подава нешто.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Една од болничарките ја натера да се врати во редот, полека удирајќи ја по грбот, додека ѝ зборуваше со многу сладок глас: - „Наваму, убавице. Телефонот е ваму.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Но, јас дојдов само за да телефонирам“ ѝ рече Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога наеднаш - оп! нешто го тупна по грбот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Кога, сеќава, нешто мрда во торбата, го удира по грбот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Тоа е естетска категорија, креативна постапка и... - му одговори Помошничката на Преведувачот и го почешка по грбот, што на дотичниот не му дојде лошо.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
( - А што е воопшто, тоа сатира? - ја праша Преведувачот Помошничката, која си лежеше покрај него. 212 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)