по (предл.) - нешто (зам.)

Да беше јаничарството историска институција, воена, инструмент на освојување, таа така и ќе завршеше, но јаничарството продолжуваше, како аждер со повеќе глави, кој не можел никогаш да биде уништен, ако му била пресечена една глава, на истото место израснувала друга поголема глава, сепак меѓу нив имаше најмногу јаничари по судбина или по нешто друго загадочно и необјасниво за Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Робинсон Крусо, сам со Петко, како јас со Гаро мој... Добро, и подоцна прочитував по нешто.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Таа ми кажува по нешто, а јас мислам дека сега се вратила оттаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кушај, кушај57, ми велат и само ми туркаат по нешто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така, секој има по нешто што ќе го тера да се притресува и да приплакува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Отсекаде по нешто се гласи, се оѕвива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На сите веќе по нешто ни се присторува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај ќе поминеме и ќе ни остави по нешто...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ така ми текнува по нешто: зад онаа куќа ме клоцна магаре, се сеќавам и на првиот снег.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А секој си носи по нешто в крпче.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и јас, со нив, помагам по нешто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во сѐ по нешто се кажува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На сите по нешто им недостасува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По малце време беа растанале сите од куќа и секој по нешто работа работел: мајка му фатила кравите да ги молзи, невестата му овците ошла да ги молзи, син му свињите и телците, прлињата ги испуштило за в говеда да одат, сестра му куќата фатила да ја мете и гнојот да го фрла.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Одам секаде кај што одеше Јон, кај што работеше. Ја гледам трупалката, кај што сечеше дрва, коралницата на која ги овчеше колцата, кај што ја точеше секирата, брадвата теслата; ги гледам деланките, секаде има по нешто негово, по некој засек, по некоја сенка, стапалка, а него го нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И одат од кревет до кревет, од човек до човек. За секого прашуваат по нешто. Ние не разбираме што прашуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Отпрвин по нешто праќаше, а после му се изгуби трагата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)