околу (предл.) - оган (имн.)

Кога нѐ отпретаа, нѐ триеја со снег, на голо триеја и после ни запалија оган, и ние се туркавме околу огнот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
децата се надмочуваа во езерото и трчаа околу огнот кој штркаше на сите страни искри како светли бубачиња; ги фаќаа мајките, ги редеа в скут и им кажуваа гатанки за да не се испотепаат меѓу себе: „Секој рошка во пазува за да најде нешто, а не сака да најде... Што е тоа?” „Вошка!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Давиде Недолетниот ги крева рацете и коледар скока околу огнот. Ќе полета со чадот. 130
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се збираме околу огнот и примижуваме. Кучињата се чудат од под сливите Ѓенески. Гледаат кон нас и се чудат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На чистинката меѓу грмушките непознатите седеа околу огнот и со внимание ги разгледуваа нашите велосипеди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Загледани, маѓепсани во светлината на неговото догорување, во тоа огромно смирено животно на животот, ја внесуваме неговата топлина преку кожата, со погледите од најдлабоките корени на нашите сеќавања и повиците за помнење на оние раскажувачи на ноќта, седнати околу огнот со засукани ракави.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Едниот ја вртеше низ раце мојата капа за сонце, а другиот си игрше со мојот тениски рекет и со топчето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Едниот подзастана и се сврте кон нас, наслушна внимателно, заврте лево – десно со главата и продолжи да чепка нешто околу огнот. Другите изгледа сѐ уште немаа ништо забележано.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ние, клекнати и збиени една до друга во грмушките, одвај и дишевме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)