Миризмата од чудесните јадења се прошири до реката, се помеша со свежата миризма која идеше од езерските води, која сигурно стигнуваше дури од родниот брег, од родната куќа.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но Моше бен Азај не можеше да се оддели од чудесниот камен, туку го чуваше во едно ковчеже, засолнето во скриената преграда во ѕидот за која знаеше само жена му.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во мигот како противтежа во чувствата од Атеистичкиот музеј ми навираат спомените од чудесните витражи во катедралите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Заштитата на козата за татко ми беше еден од најчудесните феномени во човековата еволуција.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)